Met je kinderen rookvrij vakantie vieren? Dat kan op camping De Berenkuil!

Op camping De Berenkuil vieren jaarlijks veel kinderen met hun ouders vakantie. Sanne: “Wij richten ons op kinderen tot 12 jaar. Op basis hiervan maken wij onze beleidskeuzes. Zo zijn we al decennialang autovrij, hebben we geen disco en is het vanaf half 11 ’s avonds stil op de camping. Een volgende logische stap was om alle gemeenschappelijke plekken op onze camping rookvrij te maken. Want roken en kinderen: dat gaat gewoon niet samen. Toch was het best spannend om deze beslissing te nemen, omdat uiteindelijk de ouders kiezen waar ze vakantie vieren.” In 2019 maakte de camping het nieuws bekend. “We kregen ontzettend veel lovende reacties van gasten, zelfs van de rokers. Natuurlijk waren er ook een aantal gasten die aan het idee moesten wennen, maar als je uitlegt waarom je hiervoor kiest, begrijpt iedereen je.”

Aangezien er plek is voor maar liefst 2000 gasten op het campingterrein, zijn er veel gemeenschappelijke plekken voor kinderen. Deze plekken zijn allemaal rookvrij, zoals de horeca, alle 27 speeltuintjes, het zwembad, de speelvijver, het openluchttheater, rondom de toiletgebouwen en het bijbehorende bos. Sanne vertelt: “Het voordeel is dat mensen al gewend zijn dat steeds meer plekken rookvrij zijn, vooral op plekken waar veel kinderen komen. Je merkt dat de rokers op de camping een plek uit het zicht opzoeken. We hebben er eigenlijk nooit een discussie over met gasten.”

Sanne geeft aan dat het belangrijk is om duidelijk te communiceren naar gasten welke plekken precies rookvrij zijn. Dit begint al voordat ze op de camping zijn. Het staat duidelijk op de website en in het informatieboekje. Ook geeft het recreatieteam elke week aan – als er een nieuwe lichting gasten komt – welke plekken rookvrij zijn. Sanne: “Daarnaast plaatsten we op alle gemeenschappelijke plekken rookvrij borden van de Rookvrije Generatie. Het is aan te raden om deze borden te kiezen, omdat iedereen deze al kent van andere rookvrije plekken, zoals schoolpleinen en sportclubs.”

Volgens Sanne is het belangrijk dat het personeel het goede voorbeeld geeft: “We leggen contractueel vast dat roken op de camping niet in het openbaar mag. Ook is het niet de bedoeling dat er aan de ene kant van de schutting uit het zicht gerookt wordt terwijl aan de andere van de schutting een activiteit plaatsvindt. Kortom: als een personeelslid rookt, mogen gasten dit niet zien en hier ook geen last van hebben.” Ook vragen ze het personeel om mensen die roken in een rookvrije zone hierop aan te spreken. “Je merkt dat jongere medewerkers hier soms nog wat moeite mee hebben. We geven hen de opdracht mee om dan een andere collega te vragen de roker aan te spreken. Eigenlijk gaat dit heel natuurlijk en hebben we hier nooit problemen mee gehad.”

Een tip van Sanne voor andere campings is om in eerste instantie de gemeenschappelijke plekken rookvrij te maken: “Dat is voor iedereen eigenlijk heel logisch en goed uit te leggen, helemaal als kinderen in de basisschoolleeftijd je doelgroep is. Als iemand een sigaret opsteekt in een speeltuin, hebben andere gezinnen daar last van. Een camping is een sociaal gebeuren en dus houd je rekening met elkaar. Je houdt ook niet langer dan nodig een douche in een toiletgebouw bezet en van jouw muziekkeuze hoeven de buren niet mee te genieten.” Daarnaast is het volgens hem erg belangrijk om ook vooraf duidelijk te communiceren dat de camping rookvrije zones heeft: “Je wilt niet nog op de camping hier een discussie met gasten over voeren. Iedereen weet bij ons op de camping van tevoren waar hij aan toe is.” De laatste tip van Sanne is om het gewoon te doen: “Je krijgt eigenlijk alleen maar positieve reacties. Soms kregen we de vraag ‘waarom?’, maar vaker kregen we de vraag: wanneer worden jullie volledig rookvrij?”